معنی پای کوبیدن در لغت نامه دهخدا

زدن کف پای بر زمین یا چیزی دیگر بسختی. رقص. پای بازی کردن. رقصیدن:، یکی چامه گوی و دگر چنگ زن، یکی پای کوبد شکن بر شکن.، فردوسی (شاهنامه ج 4 ص 1879).، آنکه گوید های و هوی و پای کوبد هرزمان، آن بحق دیوانگی باشد مخوان آنرا طرب.، ناصرخسرو.، بیندیش از آن خر که بر چوب منبر، همی پای کوبد به الحان قاری.، ناصرخسرو.، آن یکی برجهد چو بوزنگان، پای کوبد بنغمۀ طنبور.، ناصرخسرو

معنی پای کوبیدن - جستجوی لغت در جدول جو

پای کوبیدن

لغت نامه دهخدا

پای کوبیدن

فرهنگ لغت هوشیار

پای کوبان

پاکوبان، رقص کنان، در حال پاکوفتن، پای کوبی

فرهنگ فارسی عمید

پا کوبیدن

پا کوفتن، پا به زمین زدن، کنایه از رقص کردن، رقصیدن

فرهنگ فارسی عمید

پای کوبی

پاکوبان، رقص کنان، در حال پاکوفتن، پای کوبان

فرهنگ فارسی عمید

راه کوبیدن

(تَ رَغْ غَ / غِ شُ دَ)

راه کوفتن. رجوع به راه کوفتن شود

لغت نامه دهخدا

پای چوبین

(یِ)

پای که از چوب کنند لنگان را:
پای استدلالیان چوبین بود
پای چوبین سخت بی تمکین بود.
مولوی.
چوبی که بازیگران بر پای خود بندند و بلند شوند وبه آن براه بروند. (تتمۀ برهان قاطع). چوبی که چوپانان برپای بندند تا قدمها فراخ بردارند

لغت نامه دهخدا